Friday, November 10, 2006

Απογοητεύσεων ημέρες συνέχεια….

Σε συνέχεια των σκέψεων του φίλου μου, θα ήθελα να πω ότι με λύπη μου διαπιστώνω το νομικό σύστημα στην χώρα μου, για τους καθημερινούς ανθρώπους, ακολουθεί το ρητό «μην σου τύχει». Κατέβασε το κεφάλι ή γύρνα το κεφάλι από την άλλη μεριά ή μην ασχολείσαι ή που πας να μπλέξεις. Και λέω βέβαια «καθημερινούς ανθρώπους» γιατί οι άνθρωποι με περισσότερα χρήματα ή δύναμη δεν συγκαταλέγονται στους «καθημερινούς ανθρώπους», μιας και ο νόμος δεν ισχύει γι’ αυτούς.

Δεν μπορεί αυτός που κλέβει 100 € να πηγαίνει φυλακή και αυτός που κλέβει 100.000.000 € να είναι έξω. Δεν μπορείς τον επίορκο δημόσιο υπάλληλο να τον τιμωρείς μόνο με παύση από τα καθήκοντα του ή στην χειρότερη περίπτωση με απόλυση. Τι να πούμε βέβαια για τους εκπροσώπους της εκκλησίας που χτίζουν απίστευτα σπίτια με πισίνες μόνο από το μισθό τους…. Δεν μπορεί να δικάζεις και να καταδικάζεις τον χρήστη ναρκωτικών και να αφήνεις τους εμπόρους ελεύθερους. Δεν μπορείς να εφαρμόζεις το νόμο για τα αυθαίρετα κτίσματα μόνο στα μικρά σπιτάκια των φτωχών που έκτισαν ένα δωμάτιο, παράνομα ναι, αλλά να κάνεις τα στραβά μάτια στη πολυτελή κατοικία μέσα στο δάσος ή μπροστά στην παραλία.

Και βέβαια τι να πει κανείς για ανθρώπους που τα επαγγέλματα τους είναι από τα πιο ευαίσθητα σε μια κοινωνία. Οι γιατροί ας πούμε, πως μπορείς να μετρήσεις την ανθρώπινη ζωή. Άνθρωποι είμαστε και το λάθος είναι δεκτό. Οι γιατροί πόσα λάθη μπορούν ή είναι «αποδεκτό» να κάνουν, ένα το μήνα ένα το δίμηνο;

Πώς λέγεται ο αστυνομικός που από προστάτης των αδυνάτων έγινε «προστάτης».

Να μην αναφέρω για εκπαιδευτικούς και αδιάφορους γονείς, νομίζω ότι έπρεπε να ειπωθεί το είπες.

Πόσα ακόμα μπορώ να προσθέσω και για πόσα ακόμα να βρω στραβά;

Όπως πολύ σωστά είπες φίλε μου, φοβάμαι για το που θα φέρω τα παιδιά μου ή σε τι περιβάλλον μεγαλώνουν τα παιδιά του υπόλοιπου κόσμου.

Σήμερα είναι Παρασκευή με το Σαββατοκύριακο μπροστά και η διάθεση θα έπρεπε να είναι πολύ καλύτερη… δεν ξέρω, πάντα στη ζωή μου προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα με μια αισιοδοξία αλλά σήμερα.. όλα μαύρα τα βλέπω…

Το μόνο που μου δίνει ελπίδα είναι ότι σε καμία περίπτωση από αυτές που αναφέρθηκαν και από τον φίλο μου και από μένα δεν είναι ολοκληρωτικές. Παντού και σε κάθε τομέα της καθημερινότητας υπάρχουν φανταστικοί άνθρωποι με ήθος και εντιμότητα. Δεν ξέρω το ποσοστό τους επί του συνόλου αλλά εύχομαι με όλη μου την καρδιά να είναι αυτοί που θα υπερισχύσουν στο τέλος.-


...... και κάτι για να φύγει η πικρη γςυση απο το στόμακαι να μπει το ΣΚ με χαμόγελο

1 comment:

Anonymous said...

Μου αρέσει η αισιόδοξη νότα που έδωσες στο τέλος του κειμένου!