Εγώ πρώτος, όχι εγώ πρώτος "$%#@&*^@%$#@$"

Κάθε μέρα πηγαίνω στη δουλειά και επιστρέφω στο σπίτι μου με το τραίνο. Είτε αυτό είναι ο κλασσικός ηλεκτρικός είτε το μετρό & ο προαστιακός. Σε καθημερινή βάση λοιπόν εκνευρίζομαι γιατί όταν φτάνω στη στάση που θέλω να κατέβω, ένας όχλος είναι μπροστά στη πόρτα εμποδίζοντας, στην καλύτερη περίπτωση, την έξοδο αυτών που θέλουν να κατέβουν και στην χειρότερη περίπτωση προσπαθούν να μπουν μέσα παρασέρνοντας και αυτούς που θέλουν να βγουν!!!!!!

Μα εν πας η περιπτώσει πόσο μυαλό και τι πνευματική διαύγεια χρειάζεται κάποιος για να καταλάβει ότι για να μπεις στο τραίνο πρέπει πρώτα ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ. Σε καθημερινή βάση λοιπόν και προσπαθώντας να βγω από το τραίνο σπρώχνω από δω σπρώχνω από κει για να μπορέσουν να καταλάβουν ΙΣΩΣ οι βιαστικοί ότι δεν θα φύγουν νωρίτερα αν καθίσουν μπροστά στην πόρτα και οι ανασφαλείς ότι δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει το τραίνο χωρίς να επιβιβαστούν σε αυτό!!! Το άσχημο όμως ήταν χθες που ενώ ήμουν μπροστά στη πόρτα πρόσωπο με πρόσωπο με τον βιαστικό-ανασφαλή που περιέγραψα, αποφασίζει να προχωρήσει ακριβώς κατά πάνω μου!!!!!! Όντας στριμωγμένος από παντού, αφού στη συγκεκριμένη στάση κατεβαίνει πολύς κόσμος, ξέσπασα!!!

Το κακό βέβαια είναι ότι δεν είναι στο χαρακτήρα μου αυτές οι εκρήξεις παρά μόνο όταν με πνίγει το δίκιο. Το καλό από την άλλη μεριά είναι ότι μετά από εμένα και άλλοι άρχισαν να παρατηρούν τους βιαστικούς-ανασφαλείς. Άντε να δούμε πότε θα καταλάβουν πως δουλεύει το commuting. To Wikipedia δίνει μια πολύ απλή εξήγηση στη λέξη.
Commuting is the process of traveling between a place of residence and a place of work.
Για να προσθέσω εγώ, με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αν και ενδόμυχα ξέρω ότι και το αυτοκίνητο είναι ένα μέσο commuting, αρνούμαι να το συμπεριλάβω. Το θέμα εδώ είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

όλη αυτή η διαδικασία (σπίτι τραίνο δουλεία τραίνο σπίτι) είναι λίγο καινούργια για τους Αθηναίους και δεν έχουν εξοικειωθεί με τους κανόνες (άτυπους μεν, κοινή λογική δε). Βέβαια υπήρχε ο ηλεκτρικός από το 1800, αλλά το μετρό είναι αυτό που τείνει να αλλάξει τις συνήθειες μας. Η αρχή του σε σχέση με το σήμερα είναι εντελώς διαφορετική. Ο κόσμος στην αρχή μέχρι και που το φοβόταν!! «δεν μπαίνω εγώ μέσα σε αυτό, θα γίνει κανένας σεισμός και θα μας πλακώσει…», και άλλα πολλά τέτοια φαιδρά!!! Τώρα άρχισε και το εμπιστεύεται Από εκεί που ήμασταν 15 άτομα στο βαγόνι, τώρα δεν χωράει ο κόσμος.

Η αλλαγή νοοτροπίας προς τα 3Μ (μέσα μαζικής μεταφοράς) είναι εμφανής και αυτό είναι πολύ ευχάριστο σε μια πόλη 5 εκατομμυρίων ανθρώπων που ασφυκτιά. Μπράβο μας, πραγματικά χαίρομαι. Τώρα αυτό που μένει για συμπληρωθεί αυτή η εικόνα είναι να αρχίσουν οι «χρήστες των μέσων μεταφοράς», commuters, να ακολουθούμε κάποιους κανόνες μόνο και μόνο για πιο ευχάριστη μεταφορά.

Ελπίζω να μην σας κούρασα. Οι φωτογραφίες δεν είναι από το δικό μας μετρό μεν, αντικατοπτρίζουν και την Αθηναϊκή πραγματικότητα δε. Η Θεσσαλονίκη ακολουθεί. Σε μερικά χρόνια θα βλέπουμε κα τα αντίστοιχα post’s για τα εκεί δρώμενα.


.... επιβίβαση στο τραίνο σε λίγο καιρό. Όνειρο;

Member of Technorati

we're in...
Technorati Profile

Στην πυρά, στην πυρά....

Μα υπάρχουν ακόμη άνθρωποι οι οποίοι αμφισβητούν την δύναμη του internet και των bloggs? Δεν ξέρουν οκ, δεν μπορούν να διαβάσουν να ψάξουν να μάθουν.

Να δουν ότι μια νοικοκυρά από το Λονδίνο, ένας φοιτητής από το Μεξικό, ένας ελεύθερος επαγγελματίας από το Τόκιο (τυχαία επιλεγμένα επαγγέλματα και τοποθεσίες), έχουν περισσότερη αναγνωσιμότητα από πολλές εφημερίδες σε πολλά μέρη του κόσμου και πολύ περισσότερο βέβαια στην Ελλάδα, που η ανάγνωση εφημερίδας είναι Κυριακάτικο φετίχ.

Είναι λοιπόν ακόμα πιο χτυπητό όταν αυτοί οι αμφισβητίες είναι δημοσιογράφοι. Αυτοί που θα έπρεπε κανονικά να είναι οι πρώτοι που θα το ανακάλυπταν και θα προσπαθούσαν να το υιοθετήσουν, να το επεκτείνουν, να το διαφημίσουν μιας και είναι πολύ κοντά σε αυτό που κάνουν. Επιλέγουν όμως να το κοιτούν με απορία, φόβο και προβάλλοντας άστοχες δικαιολογίες και αιτιάσεις.

Νομίζω ότι ο πιτσιρίκος τους έδωσε μια απάντηση.

Το πράσινο που λείπει.....

Το πρακτορείο Full Jazz, από το Sao Paolo στη Βραζιλία επιμελήθηκε αυτή την διαφημιστική καμπάνια για την εθνική ημέρα των δέντρων.




Μπορώ να πω με σιγουριά ότι αυτές οι φωτογραφίες αντιπροσωπεύουν την ανάγκη για πράσινο σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Μία από τις πιο απίστευτες φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί!!!

Ενα εντυπωσιακό θέαμα με πυροτεχνήματα, ένας υπέροχος κεραυνός σε κάποια μακρινή καταιγίδα και στη μέση ο κομήτης McNaught να συνεχίζει το ταξίδι του στο Διάστημα, μοιάζοντας όμως να συμμετέχει και αυτός σ' αυτό το σούπερ σκηνικό.

Συνέβη στις 26 Ιανουαρίου, σε παραλία του Περθ της Αυστραλίας, όπου είχε μαζευτεί κόσμος για να παρακολουθήσει το θέαμα των πυροτεχνημάτων με αφορμή τους εορτασμούς της Ημέρας της Αυστραλίας!..

Γυναίκες......

νομίζω η πιο ωραίο περιγραφή για τα moods των γυναικών.......

απο νωρίς....

Δυο νεογέννητα βρίσκονται ξαπλωμένα το ένα δίπλα στο άλλο στην αίθουσα νεογνών.

Το ένα είναι αγοράκι και το άλλο κοριτσάκι.

Το αγοράκι ρωτάει:

- Πώς ξέρεις ότι είσαι κοριτσάκι;

Το κοριτσάκι κλωτσάει την κουβερτούλα του, δείχνει το πιπί της και λέει:

- Κοίτα! Κοριτσάκι είμαι! Εσύ πώς ξέρεις ότι είσαι αγοράκι;

Και το αγοράκι κλωτσάει την κουβερτούλα του και λέει:

- Κοίτα! Γαλάζια καλτσάκια

Αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα μου ….. με ποια ανταλλάγματα?

Αυτό θα πρέπει να είναι και το πρώτο μου πολιτικό σχόλιο. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι η ασχολία μου με τα πολιτικά δρώμενα είναι εντελώς ερασιτεχνική και αυτό μου δίνει την δυνατότητα να κοιτώ τα πράγματα με μια πιο ανεξάρτητη και ουδέτερη ματιά.

Η πολιτική ως επάγγελμα και ως λειτούργημα είναι πιστεύω από τα δυσκολότερα. Αναγκάζεσαι να κάνεις κάποιες υποχωρήσεις και κάποιους συμβιβασμούς που σε οιεσδήποτε άλλες συνθήκες δεν θα σκεφτόσουν καν. Τώρα βέβαια παντού κάνεις συμβιβασμούς αλλά πιστεύω ότι στην πολιτική, τους κάνεις μερικές φορές και αθέλητα.

Πριν πολλά χρόνια είχα ακούσει μια ιστορία από το παλιό μου αφεντικό που βρισκόμενος στο σπίτι ενός επιφανούς κυρίου που ήταν (δεν ξέρω αν είναι ακόμα) μέσα στα πράγματα του είχε πει να θυμάται 2 ονόματα για την πολιτική σκηνή της χώρας για το τότε μέλλον. Τον κύριο Αβραμόπουλο και τον κύριο Παπανδρέου (Γιώργο).

Δεν ξέρω αν ήμουν επηρεασμένος από αυτό το «μυστικό» που ήξερα αλλά αυτοί οι 2 πολιτικοί μου ήταν πολύ συμπαθείς. Δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω την πορεία τους, την παράταξη που ανήκουν κλπ, αλλά θα πω την ταπεινή μου άποψη για τις επιλογές του ενός εξ αυτών.

Το έναυσμα γι αυτό μου το σχόλιο είναι το άρθρο του Γιάννη Λούλη στην Κυριακάτικη Καθημερινή, Έχει χαθεί η ευκαιρία για έναν «άλλο Παπανδρέου»;

Τον ΓΠ λοιπόν τον γνωρίσαμε σαν ένα πολιτικό χαμηλών τόνων και με καινούργιες ιδέες που σε πολλά θέματα δεν συμφωνούσε σε τίποτα με το τότε (αλλά όπως φαίνεται ούτε με το τωρινό) ΠΑΣΟΚ.

Αυτό λοιπόν που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό από τον κύριο Παπανδρέου δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνο τον πολιτικό με τις νέες ιδέες και το χαμηλό προφίλ. Θυμίζει βέβαια Παπανδρέου αλλά τον «μπαμπά», και εποχή όχι σημερινή αλλά 2 δεκαετίες πίσω. Τι καλά θα ήταν αν μπορούσε να δει αυτό που βλέπει το μεγαλύτερο κομμάτι των πολιτών. Να δει ότι αυτό που κάνει είναι ΛΑΘΟΣ, φαίνετε εντελώς ψεύτικός και όπως γράφει και στο άρθρο του ο Γιάννης Λούλης¨

Την εποχή του πραγματισμού που διανύουμε, η κοινή γνώμη έχει αποφορτισθεί ιδεολογικά και πολιτικά. Απεχθάνεται την πόλωση και τη σύγκρουση. Ζητεί συναινέσεις. Απορρίπτει την ιδεολογική «καθαρότητα». Όταν πέρυσι, εν όψει της επετείου της 3ης του Σεπτέμβρη, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ρωτήθηκαν αν ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να ασκήσει πιο έντονη «αντιδεξιά» πολιτική, οι μισοί απήντησαν αρνητικά! Σήμερα, σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ διαφώνησαν με την επιλογή του να αποχωρήσει από τη συζήτηση της Βουλής για την αναθεώρηση του Συντάγματος (δημοσκόπηση GPO για το Mega).

Μήπως θα πρέπει να ξανασκεφτείτε λοιπόν ποιοι είναι οι νέοι συμβουλάτορες σας ή τέλος πάντων αυτοί που σας ωθούν σε μια εικόνα που και δεν σας εκφράζει και δεν σας πάει και σας ζημιώνει.

Η πολιτική ασκείται καλύτερα με συζήτηση παρά με κορωνίδες και αποχωρήσεις.

Το παλιός σας image ήταν καλύτερο.

5' για το περιβάλλον!

Στις 2 Φεβρουαρίου παρουσιάζεται στο Παρίσι η έκθεση του Ο.Η.Ε. για την κλιματική αλλαγή.

ΑΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ.

Σε όλο τον κόσμο πολίτες θα κλείσουν τα φώτα του σπιτιού τους για 5 λεπτά, την Πέμπτη 1η Φεβρουαρίου 2007, ώρα Ελλάδας 20:55 -21:00.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε απο την Γαλλία, αλλά η ιδέα είναι διαδεδομένη στην Ισπανία, Γερμανία, Αυστραλία, Αγγλία, Ιταλία & τώρα σειρά μας.

Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.









It's not too late in deed....