Εγώ πρώτος, όχι εγώ πρώτος "$%#@&*^@%$#@$"

Κάθε μέρα πηγαίνω στη δουλειά και επιστρέφω στο σπίτι μου με το τραίνο. Είτε αυτό είναι ο κλασσικός ηλεκτρικός είτε το μετρό & ο προαστιακός. Σε καθημερινή βάση λοιπόν εκνευρίζομαι γιατί όταν φτάνω στη στάση που θέλω να κατέβω, ένας όχλος είναι μπροστά στη πόρτα εμποδίζοντας, στην καλύτερη περίπτωση, την έξοδο αυτών που θέλουν να κατέβουν και στην χειρότερη περίπτωση προσπαθούν να μπουν μέσα παρασέρνοντας και αυτούς που θέλουν να βγουν!!!!!!

Μα εν πας η περιπτώσει πόσο μυαλό και τι πνευματική διαύγεια χρειάζεται κάποιος για να καταλάβει ότι για να μπεις στο τραίνο πρέπει πρώτα ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ. Σε καθημερινή βάση λοιπόν και προσπαθώντας να βγω από το τραίνο σπρώχνω από δω σπρώχνω από κει για να μπορέσουν να καταλάβουν ΙΣΩΣ οι βιαστικοί ότι δεν θα φύγουν νωρίτερα αν καθίσουν μπροστά στην πόρτα και οι ανασφαλείς ότι δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει το τραίνο χωρίς να επιβιβαστούν σε αυτό!!! Το άσχημο όμως ήταν χθες που ενώ ήμουν μπροστά στη πόρτα πρόσωπο με πρόσωπο με τον βιαστικό-ανασφαλή που περιέγραψα, αποφασίζει να προχωρήσει ακριβώς κατά πάνω μου!!!!!! Όντας στριμωγμένος από παντού, αφού στη συγκεκριμένη στάση κατεβαίνει πολύς κόσμος, ξέσπασα!!!

Το κακό βέβαια είναι ότι δεν είναι στο χαρακτήρα μου αυτές οι εκρήξεις παρά μόνο όταν με πνίγει το δίκιο. Το καλό από την άλλη μεριά είναι ότι μετά από εμένα και άλλοι άρχισαν να παρατηρούν τους βιαστικούς-ανασφαλείς. Άντε να δούμε πότε θα καταλάβουν πως δουλεύει το commuting. To Wikipedia δίνει μια πολύ απλή εξήγηση στη λέξη.
Commuting is the process of traveling between a place of residence and a place of work.
Για να προσθέσω εγώ, με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αν και ενδόμυχα ξέρω ότι και το αυτοκίνητο είναι ένα μέσο commuting, αρνούμαι να το συμπεριλάβω. Το θέμα εδώ είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

όλη αυτή η διαδικασία (σπίτι τραίνο δουλεία τραίνο σπίτι) είναι λίγο καινούργια για τους Αθηναίους και δεν έχουν εξοικειωθεί με τους κανόνες (άτυπους μεν, κοινή λογική δε). Βέβαια υπήρχε ο ηλεκτρικός από το 1800, αλλά το μετρό είναι αυτό που τείνει να αλλάξει τις συνήθειες μας. Η αρχή του σε σχέση με το σήμερα είναι εντελώς διαφορετική. Ο κόσμος στην αρχή μέχρι και που το φοβόταν!! «δεν μπαίνω εγώ μέσα σε αυτό, θα γίνει κανένας σεισμός και θα μας πλακώσει…», και άλλα πολλά τέτοια φαιδρά!!! Τώρα άρχισε και το εμπιστεύεται Από εκεί που ήμασταν 15 άτομα στο βαγόνι, τώρα δεν χωράει ο κόσμος.

Η αλλαγή νοοτροπίας προς τα 3Μ (μέσα μαζικής μεταφοράς) είναι εμφανής και αυτό είναι πολύ ευχάριστο σε μια πόλη 5 εκατομμυρίων ανθρώπων που ασφυκτιά. Μπράβο μας, πραγματικά χαίρομαι. Τώρα αυτό που μένει για συμπληρωθεί αυτή η εικόνα είναι να αρχίσουν οι «χρήστες των μέσων μεταφοράς», commuters, να ακολουθούμε κάποιους κανόνες μόνο και μόνο για πιο ευχάριστη μεταφορά.

Ελπίζω να μην σας κούρασα. Οι φωτογραφίες δεν είναι από το δικό μας μετρό μεν, αντικατοπτρίζουν και την Αθηναϊκή πραγματικότητα δε. Η Θεσσαλονίκη ακολουθεί. Σε μερικά χρόνια θα βλέπουμε κα τα αντίστοιχα post’s για τα εκεί δρώμενα.


.... επιβίβαση στο τραίνο σε λίγο καιρό. Όνειρο;