Αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα μου ….. με ποια ανταλλάγματα?

Αυτό θα πρέπει να είναι και το πρώτο μου πολιτικό σχόλιο. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι η ασχολία μου με τα πολιτικά δρώμενα είναι εντελώς ερασιτεχνική και αυτό μου δίνει την δυνατότητα να κοιτώ τα πράγματα με μια πιο ανεξάρτητη και ουδέτερη ματιά.

Η πολιτική ως επάγγελμα και ως λειτούργημα είναι πιστεύω από τα δυσκολότερα. Αναγκάζεσαι να κάνεις κάποιες υποχωρήσεις και κάποιους συμβιβασμούς που σε οιεσδήποτε άλλες συνθήκες δεν θα σκεφτόσουν καν. Τώρα βέβαια παντού κάνεις συμβιβασμούς αλλά πιστεύω ότι στην πολιτική, τους κάνεις μερικές φορές και αθέλητα.

Πριν πολλά χρόνια είχα ακούσει μια ιστορία από το παλιό μου αφεντικό που βρισκόμενος στο σπίτι ενός επιφανούς κυρίου που ήταν (δεν ξέρω αν είναι ακόμα) μέσα στα πράγματα του είχε πει να θυμάται 2 ονόματα για την πολιτική σκηνή της χώρας για το τότε μέλλον. Τον κύριο Αβραμόπουλο και τον κύριο Παπανδρέου (Γιώργο).

Δεν ξέρω αν ήμουν επηρεασμένος από αυτό το «μυστικό» που ήξερα αλλά αυτοί οι 2 πολιτικοί μου ήταν πολύ συμπαθείς. Δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω την πορεία τους, την παράταξη που ανήκουν κλπ, αλλά θα πω την ταπεινή μου άποψη για τις επιλογές του ενός εξ αυτών.

Το έναυσμα γι αυτό μου το σχόλιο είναι το άρθρο του Γιάννη Λούλη στην Κυριακάτικη Καθημερινή, Έχει χαθεί η ευκαιρία για έναν «άλλο Παπανδρέου»;

Τον ΓΠ λοιπόν τον γνωρίσαμε σαν ένα πολιτικό χαμηλών τόνων και με καινούργιες ιδέες που σε πολλά θέματα δεν συμφωνούσε σε τίποτα με το τότε (αλλά όπως φαίνεται ούτε με το τωρινό) ΠΑΣΟΚ.

Αυτό λοιπόν που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό από τον κύριο Παπανδρέου δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνο τον πολιτικό με τις νέες ιδέες και το χαμηλό προφίλ. Θυμίζει βέβαια Παπανδρέου αλλά τον «μπαμπά», και εποχή όχι σημερινή αλλά 2 δεκαετίες πίσω. Τι καλά θα ήταν αν μπορούσε να δει αυτό που βλέπει το μεγαλύτερο κομμάτι των πολιτών. Να δει ότι αυτό που κάνει είναι ΛΑΘΟΣ, φαίνετε εντελώς ψεύτικός και όπως γράφει και στο άρθρο του ο Γιάννης Λούλης¨

Την εποχή του πραγματισμού που διανύουμε, η κοινή γνώμη έχει αποφορτισθεί ιδεολογικά και πολιτικά. Απεχθάνεται την πόλωση και τη σύγκρουση. Ζητεί συναινέσεις. Απορρίπτει την ιδεολογική «καθαρότητα». Όταν πέρυσι, εν όψει της επετείου της 3ης του Σεπτέμβρη, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ρωτήθηκαν αν ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να ασκήσει πιο έντονη «αντιδεξιά» πολιτική, οι μισοί απήντησαν αρνητικά! Σήμερα, σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ διαφώνησαν με την επιλογή του να αποχωρήσει από τη συζήτηση της Βουλής για την αναθεώρηση του Συντάγματος (δημοσκόπηση GPO για το Mega).

Μήπως θα πρέπει να ξανασκεφτείτε λοιπόν ποιοι είναι οι νέοι συμβουλάτορες σας ή τέλος πάντων αυτοί που σας ωθούν σε μια εικόνα που και δεν σας εκφράζει και δεν σας πάει και σας ζημιώνει.

Η πολιτική ασκείται καλύτερα με συζήτηση παρά με κορωνίδες και αποχωρήσεις.

Το παλιός σας image ήταν καλύτερο.