Ας γίνουμε και εμείς Δήμαρχοι...

Ας γίνουμε και εμείς Δήμαρχοι... ή έστω συνειδητοποιημένοι πολίτες.
Είμαι άνθρωπος που πάντα κοιτώ την πιο αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων. Η αλήθεια είναι όμως ότι κάποια πράγματα σε ρίχνουν συνεχώς, μόνο και μόνο γιατί τα βλέπεις καθημερινά. Η διαπίστωση του προλαλήσαντος, ήρθε για να επιβεβαιώσει τις σκέψεις μου. Φυσικά η εξωτερική εμφάνιση των κτιρίων είναι ένα πρόβλημα, όπως επίσης και τα βουνά των σκουπιδιών που δημιουργούνται κάθε φορά που οι συλλέκτες τους απεργούν. Είναι ακόμα ένα θέμα που αποδεικνύει το γεγονός ότι ήμαστε ο καθαρότερος λαός όσον αφορά το προσωπικό μας χώρο (σπίτι, αυλή κλπ), αλλά βγαίνοντας από το σπίτι μας ο δρόμος ακριβώς έξω από το σπίτι είναι %$^##@%&... Απεργούν, κράτα τα σκουπίδια στο μπαλκόνι σου για λίγο, μην τα πας στο κάδο που έχει γίνει σαν χωματερή και δεν μπορούν να περάσουν 10 μέτρα δίπλα του ούτε πεζοί ούτε αυτοκίνητα!! Μην πετάς τα σκουπίδια σου από το μπαλκόνι στον 2ο ή 3ο και πέφτοντας στο έδαφος σκορπίζονται εδώ και εκεί. Και αφού τα κάνεις όλα αυτά γιατί μετά διαμαρτύρεσαι ότι το «κράτος» φταίει που δεν μαζεύει τα σκουπίδια!! Φύτεψε ένα δεντράκι εκεί που υπάρχει κενό αντί να το αφήνεις κενό για να μπορείς να βάζεις το αυτοκίνητο. Βάλε μια γλαστρούλα στο μπαλκόνι σου. Βάλε τα χαρτάκια, τα πλαστικά και τις γυάλινες συσκευασίες σε μια άλλη σακουλίτσα και πέτα την στον κάδο που είναι δίπλα στον σκουπιδιών και βέβαια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!! Αφού δεν έχει θέση parking μπροστά στο σπίτι σου δεν είναι ανάγκη να το βάλεις πάνω στο πεζοδρόμιο από την άλλη μεριά του δρόμου και να δυσκολεύεις την διέλευση πεζών και αυτοκινήτων. Όλοι έχουμε αυτοκίνητα και όλοι μπροστά στο σπίτι μας τα θέλουμε, αλλά δεν χωράνε όλα. Θέλεις κάτι από το περίπτερο, ζαχαροπλαστείο, Video Club, μπακάλικο, δεν είναι ανάγκη να σταματήσεις ακριβώς μπροστά αλλά διπλό ή και μερικές φόρες τριπλο-παρκαρισμένος. Λίγα μέτρα πιο μακριά υπάρχει κανονική θέση, πήγαινε. Δεν είναι ανάγκη να πάρεις το αυτοκίνητο σου για να πάς λίγα μέτρα μακριά για να πάρεις εφημερίδα …. Περπατώντας και ασκείσαι και δεν επιβαρύνεις το περιβάλλον και δεν εκνευρίζεσαι αναρωτώμενος πόση κίνηση έχει και που πάει όλος αυτός ο κόσμος και βέβαια ψάχνοντας που θα σταματήσεις! Τα γούστα και η διάθεση δεν είναι κάτι που έρχεται σε όλους την ίδια στιγμή. Ο Καζαντζίδης στις 8.30 το πρωί αρέσει μόνο σε μερικούς ανθρώπους. Μπορεί ο διπλανός σου να μην διασκεδάζει όσο εσύ.
Υπάρχουν ακόμη πολλά που μπορούσαμε να πούμε. Όλα αυτά είναι πιστεύω ψήγματα μιας φωτογραφίας. Ο πολίτης σε μια πόλη, ένα προάστιο ένα χωριό το 2006. Σε τι πόλη, προάστιο, χωρίο θέλουμε να μένουμε, απλά δεν είναι τα πράγματα;